Διαταραχές Ισορροπίας (Ίλιγγος - Αστάθεια - Ζάλη)
Τι είναι η ισορροπία;
Η ισορροπία είναι η ικανότητα να διατηρείται το κέντρο μάζας του σώματος πάνω στη βάση του υποστήριξης του και με το σύστημα ισορροπίας μπορούμε
-
να αναγνωρίζουμε τη θέση του σώματος μας στο χώρο
-
να προσανατολιζόμαστε
-
να αναγνωρίζουμε που βρισκόμαστε σε σχέση με τη βαρύτητα
-
να αναγνωρίζουμε την ταχύτητα της κίνησης
-
να μπορούμε να παρακολουθήσουμε ένα κινούμενο στόχο
Συμπτώματα που σχετίζονται με διαταραχές ισορροπίας
Ο συχνότερος λόγος επίσκεψης σε ωτορινολαρυγγολόγο είναι κάποιο από τα παρακάτω συμπτώματα τα οποία και πρέπει να διαχωριστούν
Ζάλη- ίλιγγος- αστάθεια
ΠΡΟΣΟΧΗ: Πρέπει να διαχωριστούν τελείως μεταξύ τους
-
Ζάλη: πρόκειται για ένα αρκετά γενικό όρο και περιλαμβάνει μια ευρεία γκάμα συμπτωμάτων όπως αίσθημα λιποθυμίας, αίσθημα αδυναμίας ή αδυναμία στήριξής στη μια πλευρά
-
Ίλιγγος : ο ίλιγγος είναι το σύμπτωμα κατά το οποίο το άτομο που πάσχει έχει την αίσθηση ότι ο χώρος περιστρέφεται ή το ίδιο το άτομο αισθάνεται ότι περιστρέφεται γύρω από το χώρο
-
Αστάθεια: η έλλειψη σταθερότητας, συνήθως κατά την κίνησή, που όμως δεν σχετίζεται με αίσθημα περιστροφής
Τι περιλαμβάνει η εξέταση για τις διαταραχές ισορροπίας;
Πρώτα από όλα η διαδικασία περιλαμβάνει ένα πολύ αναλυτικό ιστορικό και κλινική εξέταση η οποία περιλαμβάνουν κάποιες δοκιμασίες στάσης και κίνησης.
Στη συνέχεια γίνεται ακοολογικός έλεγχος. Σε περίπτωση καλοήθους παροξυσμού ιλίγγου θέσης γίνεται ανάταξη με ειδικούς χειρισμούς την ίδια χρονική στιγμή αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες θα χρειαστούν για τη διάγνωση
-
απεικονιστικές εξετάσεις (πχ μαγνητική τομογραφία)
-
εξειδικευμένος εκτεταμένος έλεγχος ισορροπίας όπως βιντεονυσταγμογράφημα, vHIT, ισορροπομετρία cVEMP, oVEMP κ.α
-
συνεργασία με γιατρούς άλλων ειδικότητες οι οποίοι μπορούν να συμβάλλουν στη διάγνωση
Ιστορικό
Κλινική εξέταση
Ακοολογικές δοκιμασίες και ενίοτε απεικονιστικές και εργαστηριακές εξετάσεις
Συμπλήρωση ειδικών ερωτηματολογίων
Διαφορική διάγνωση
Πρέπει να αποκλειστούν άλλες παθήσεις που σχετίζονται με ζάλη ή αστάθεια και αφορούν καρδιαγγειακες παθήσεις, νευρολογικές παθήσεις και συστηματικές παθήσεις ή αυτοανοσα.
Καρδιαγγειακές παθήσεις
(πχ Ορθοστατική υπόταση)
Νευρολογικές παθήσεις
(πχ σκλήρυνση κατά πλάκας)
Συστηματικές παθήσεις, αυτοάνοσα
Διαταραχές ισορροπίας που σχετίζονται με ωτορινολαρυγγολογικές παθήσεις
Οποιαδήποτε δυσλειτουργία σε τουλάχιστον ένα από τα παραπάνω συστήματα μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα ιλίγγου
-
Καλοήθης ίλιγγος θέσης (Benign paroxysmal positional vertigo (BPPV)) – Συχνότερη αιτία ιλίγγου
-
Ημικρανιακού τύπου ίλιγγος (αιθουσαία ημικρανία) (Vestibular migraine)
-
Λαβυρινθίτιδα (Labyrinthitis)
-
Αιθουσαία νευρωνίτιδα (Vestibular neuritis)
-
Νόσος Meniere (Ménière’s disease)
-
Ίλιγγος σχετιζόμενος με την ηλικία (Age-related dizziness and imbalance)
-
Τραύμα κεφαλής (Head injury concussion or TBI)
Σπανιότερες παθήσεις:
-
Περιλεμφικό συρίγγιο
-
Ακουστικό νευρίνωμα
-
Mal de débarquement: Αίσθημα λικνίσματος ή κίνησης που επιμένει μετά από μια θαλάσσια κρουαζιέρα ή άλλη μορφή ταξιδιού.
-
Αμφοτερόπλευρη αιθουσαία υπολειτουργία
-
Ωτοτοξικότητα
-
Νευροτοξικότητα που επηρεάζει το αιθουσαίο σύστημα
-
Διεύρυνση του υδραγωγού της αίθουσας
-
Αυτοάνοσα
-
Δευτεροπαθής ενδολεμφικος ύδρωπας
-
Χολοστεάτωμα
-
Persistent Postural Perceptual Dizziness (PPPD)
-
Ψυχολογικοί παράγοντες
Τι να περιμένει το άτομο που πάσχει από διαταραχές ισορροπίας μετα την επίσκεψη του
-
Διάγνωση ή την πιθανότερη διάγνωση και θεραπευτικές επιλογές
-
Οδηγίες που θα δοθούν
-
Η ανακούφιση από τις διαταραχές ισορροπίας εξαρτάται από την διάγνωση. Αν πρόκειται για καλοήθη ίλιγγο θέσης η ανάταξη είναι άμεση και πραγματοποιείται με ειδικούς χειρισμούς. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που μπορεί η αποκατάσταση να πάρει ακόμα και μήνες ή να πρόκειται για παθήσεις που έχουν εξάρσεις και υφέσεις της παθολογίας.
-
Παραπομπή και συνεργασία με άλλες ειδικότητες εφόσον χρειάζεται πχ νευρολόγους
-
Μεγάλη σημασία για την έκβαση έχει η καλή συνεργασία μεταξύ θεράποντος και πάσχοντα
-
Η ατομική προσπάθεια υπό καθοδήγηση αποτελεί βοηθητικό τρόπο αντιμετώπισης και μπορεί να είναι απαραίτητη η συνεργασία με άλλες ειδικότητες στο χώρο της υγείας όπως φυσικοθεραπευτών ή και ψυχολόγων